О, Қыздар!

Қазіргі заманда айналып өте алмайтын өмірлік мәселелерден көп ештеңе жоқ. Алақандай ауылдан өз орнын таба алмай арман іздеп, бақыт іздеп қалаға ағылып жатқан қыздар аз ба?

Алайда оларды алда нендей бақыттың бастауы күтіп тұр? Өмір өзің ойлағандай бола бере ме? Жатахананың қуықтай бөлмесін паналап, аз-кем нәпақамен күн  көріп, жастық жалын дәурендерінің жарқын сәттерін жадағай тіршілікте еріксіз  жеңдіре алмай жүрген бөлмелес төрт қыздың арман аңсарлары алыстап бара жатқандай. Жар құшып бала сүю-әр бір қыздың өмір мақсаты. Қыз үшінгі ең басты бақыт осы шығар. Бірақ та, кері кеткен кесір болмыс, керенау қоғам, арзан дүниені алданыш қылған жеңіл ойлы, жел мінез қыздардың аңсаған арман құсын тым алыстатып тұрған жоқ па? Қалай айтқанменде қыз тағдыры қылдан жіңішке, жібектен нәзік. Ұлтты құртудың ең төте, ең тиімді, оңай жолы ол – сол ұлттың қыздарын қор ету. Спектакльдің нәзік ирониясы, соңғы драмасы осыны айтады.