А. П. Чеховтың «Сүйікті менің ағатайым»  драмасы өзектілігі қашанда жоғары туынды. Қойылымда ғасырлар тоғысындағы рухани катаклизмдер, бұрынғы өмірсалт пен жаңа өмірсалттың қайшылықтары, қоғам идеал-мұраттарындағы өзгерістер терең психологиялық көркем зердеден өтеді.  Кейіпкерлерінің, әсіресе, Иван Войницкийдің тағдыры – жалған немесе күні өткен идеалдардың соңында жүрген және тіпті осынысын мақтан тұтып келген, әлі де тұтып жүрген  бүтін бір ұрпақтың тағдыры. «Сүйікті менің ағатайымның» жаңаша көркемдік танымдағы бұл екінші қойылымы қазақы қоғам мұраттарының да озығы мен тозығын зерделеуге бастайтыны анық.