«ХАЛЫҚ ҮНДЕУІ» қойылымы Қарағанды қаласында

Ыдырау симптопдарының тікелей эфирі. Біреулердің жүрегін көбелектер басса, екіншісінде ойларын тарақандар жаулап алған, кейбіреулерінің шатыры тайып жатса, басқаларының есі кетуде. Алайда мұның барлығы жәшігіне бүрге қаптаған жандар үшін түкке тұрмайтын әңгіме болып қалар.

Қойылымның драматургиялық негізі 90-шы жылдары өткен ғасырдың 40-шы жылдарына келген адам туралы жазылған Олег Богаевтың «Орыс халық поштасы» атты пьесасы болды. Өкінішке орай, әлемдегі оқиғалардың шиеленісуі соншалық, бұл оқиға өткенге емес, бүгінгі таңға да қатысты оқиғаға айналды. Ондағы құбылыстардың біршамасы болашақта орын алуы мүмкін деген болжамдар үрей оятатыны рас.

Басты кейіпкер жалғысырап қалған жан. Туыстары әлдеқашан о дүниеліп болып, таныстары мен көршілері көшіп кеткен. Оның керемет елде тұрып жатқанын ұдайы еске түсіріп тұратын жалғыз теледидар оны сыртқы әлеммен байланыстыратын жалғыз дүние ғана болып тұр. Сөредегі шаң басқан марапаты осынау кереметтілікке үлес қосқанының дәлелі болып табылады, алайда бұл үлестің тіпті елесі сезілмес. Көрген-білгенің түңірген күндер болса келіп жеткен жарқын болашақтың еш шырқы болмас: айына бір рет етті тағам, қантсыз-дәмсіз шай, ал аспан кеңістігін басқа планеталар әрлеп тұр.

Алайда кез келген болжмам жүзпайыздық кепіддікке тең емес. Әрбір адам байыпты шешімге келсе, бәрі де өзгеріске ұшырауы мүмкін. Ал сенің жанарың қайда түседі: жәшікке ме, әлде терезе арғы бетіне ме?