Ледовое Шоу Hogwart's Holidays от звезд Цирка дю Солей

«Антигона»

Антигона - Ежелгі грек мифологиясындағы Фива патшасы Эдиптің қызы. Соқыр әкесімен бірге өз еркімен айдауда болып, азап шеккен. Ол өлгеннен кейін еліне келеді де, Фиваға қарсы қару көтерген бауыры Полиниктің сүйегін рұқсатсыз жерлейді. Сол үшін патша оны мазардағы сардабаға тірідей салып, бекітіп тастайды. Сонда Антигона өзін-өзі өлтіреді.

Ата-анасына деген сүйіспеншіліктің шыңы, қайырымдылық пен қажырлылықтың үлгісі болған Антигонаның тағдырына ежелгі грек драматургі Софокл өзінің ең таңдаулы трагедиялық шығармасын арнаған.

Мифологиялық сюжетінде жазылған «Антигона» трагедиясында Софокл өз заманындағы қоғамдағы қақтығыстардың бірін – жазылмаған туысқандық қақтығыс пен мемлекеттік заңдар арасындағы қақтығысты ашады.

Ал, 1943 жылы Жан Ануй Софоклдың трагедиясына сүйене отырып, өзінің «Антигонасын» жазды. Бұл антикалық драма Ануй үшін сол Эзоп тіліне айналды, бұл оған оккупацияланған Парижде сахнадан басқыншыларға бағынбауға шақыруға мүмкіндік берді.

20 ғасырдағы француз драматургі Жан Ануй Софоклдың «Антигона» ұлы трагедиясын қайта қарауы кездейсоқ емес. Жазушы өте жақсы көретін, тіпті жатқа білетін шығармасы соғыс кезінде ол үшін күтпеген жаңалық болды. Жан Ануй бұл шығарманы қайғылы шындықтың қазіргі драматургі контекстінде қайта қарау, қайта жазу туралы шешім қабылдады. Неміс оккупациясы кезінде өмір сүрген жазушы үшін Антигонаның бейнесі жоғары моральдың бейнесі және деспотизммен күрестің символына айналады.